สิ่งที่แม่โกหกพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่เยอะขึ้นเรื่อยๆ)

[Naprapats]

เพียงพอขาดเงิน คนแรกที่คิดถึงหมายถึงพ่อรวมทั้งแม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึง คือ แฟนและก็เพื่อนฝูง

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ในระหว่างที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากจน บ่อยมาก

ที่ไม่มีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และกล่าวว่า"ทานไม่น้อยเลยทีเดียวนะลูก แม่หิวเท่าไร" หนแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่มีประโยชน์ ต่อสุขภาพบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมถูกใจรับประทานมากมาย ในขณะที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมเล็มกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกตื้นตันใจครั้งใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกรับประทานเถอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจกินเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

และค่าครองชีพทุกสิ่งทุกอย่างในบ้าน บางครั้งผมตื่นขึ้นมากมายลางดึกดื่น

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งดำเนินงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับ..นอนเถอะขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

แล้วก็แม่ยิ้มแล้วก็พูดกับผมว่า"ลูกนอนเถิด แม่ยังไม่อยากนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนปกติ

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอย่างยิ่งจิตใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงอาทิตย์แรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


แม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้เตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และบอกให้แม่ดื่มด้วยกัน

แต่ว่าแม่พูดว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่กระหาย" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งภายหลังที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเพราะเหตุว่าโ ร ค ร้ าย ม่าม้าของผมจำเป็นต้องรับภาระ

ค่าครองชีพทั้งหมดผู้เดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็ชี้แนะให้แม่แต่งงานใหม่แต่ว่า แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดพร้อมด้วยพูดว่า

"ฉันไม่อยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้สำเร็จการศึกษาแล้วแล้วก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่ได้อยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่คืนมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินพอประมาณอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมสำเร็จการศึกษาก็ทำงานต่อเลย ด้วยค่าตอบแทนรายเดือนที่สูงลิ่ว

รวมทั้งผมตั้งใจจะพาแม่มาดำเนินชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่ได้อยากต้องการ ไม่ก่อกวนผม แม่ กล่าวกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก อย่างเดิม

และครั้งที่แปด

พอเพียงแม่เฒ่าตัวลง ก็จำเป็นต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องมาจากโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่โดยทันที

แม่นอนอย่างอ่อนแรงภายหลังการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปมากมายเลย แม่ดูผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าเธอรัก

และก็ประสงค์จะได้พบผมมากที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ซูบผอมมากมาย แล้วก็ดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปมาก และผมมองดูแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ ด้วยเหตุว่าการได้มองเห็นคุณแม่ที่รักอยู่ในภาวะนี้

แม่ได้มองหน้าผมรวมทั้งบอกกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้เรื่องสึกเจ็ บอะไรเลย"

และเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงตลอดกาล

ครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่มีความเอาใจใส่ ใส่ใจกันให้มากๆก่อนที่จะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/